Jouw dagen op het dak
zitten zijn voorbij,
ik kende jouw gemiauw,
en jij herkende mij.
Ik vroeg je of
je nog even bleef,
je knipoogde en
hield je kopje scheef.
Jij gaf me meer,
dan ik jou ooit geven kon,
maar jij was al blij,
op het dak in de zon.
Jouw naam roepen kan
ik nu niet meer,
je herinnering doet
nog teveel zeer.
Alleen…
haai van Maastricht"
Je snuift en ruikt bloed
Het geeft je moed
en 't voelt goed
Je fietst het snot voor je ogen
Kent geen mededogen
Je kent geen gelijke
Geeft alle klassementsrenners
het nakijken
Op jouw terrein
Je doet ze pijn
Het voelt zo fijn
om Tom Dumoulin te zijn
Alles is vandaag, "in Kanne en kruiken"
" Il Trofeo Senza…
975
Bezig met laden