Netgedichten

netgedicht (nr. 14.637):

Senza

Jouw dagen op het dak
zitten zijn voorbij,
ik kende jouw gemiauw,
en jij herkende mij.

Ik vroeg je of
je nog even bleef,
je knipoogde en
hield je kopje scheef.

Jij gaf me meer,
dan ik jou ooit geven kon,
maar jij was al blij,
op het dak in de zon.

Jouw naam roepen kan
ik nu niet meer,
je herinnering doet
nog teveel zeer.

Alleen mijn keel
kan ik nog schrapen,
sinds jij spinnend
tevreden bent ingeslapen.

Schrijver: Ditheke, 24 februari 2007

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: dieren

Senza

3.0 met 10 stemmen

975

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Andrea
Datum:: 19 maart 2007; Ik bevestig even wat er hiervoor al is geschreven, heel mooi en emotievol.
Ik heb trouwens ook een kat, geweldig zo´n dier, super lief, eigenwijs en misterieus.

Naam:: Fred
Datum:: 17 maart 2007; Heerlijke beesten, katten, ondoorgrondelijk en zo boven de mens staand. Ik heb er zelf drie, kater overgehouden van mijn dochter, poezenkind gekregen van mijn dochter, drie jaar geleden overleed mijn moeder, liet mij een kater na, inmiddels gezegend met de leeftijd van 23 jaar, omgerekend 115 mensenjaren. Hij huppelt nog immer rond, ik kan roepen wat ik wil, hij luistert niet want hij is stokdoof, maar wel erg lief.

Naam:: Gurien Kwantes
Datum:: 25 februari 2007
Email:: teckeltjeshotmail.com; Wat een emotievol gedicht. Afscheid nemen van een geliefd huisdier doet pijn. Toch zijn je woorden prachtig gekozen.

Geef je reactie op deze inzending: