In de diepste diepten van het heengaan
geloof ik mij in moeder aarde’ s schoot
Is dit nu ‘t eind van mijn aards bestaan
heerst hier slechts de stilte van de dood
Na een doodsstrijd kwam de acceptatie
werd mijn lichaam ijdel en onder nood
Mijn ziel overleefde de snelle crematie
o en ik zweef naar t’ eeuwige der dood
Van ‘t pikzwarte zweven…
Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten
die luide stem die diep van binnen klingt,
die raad geeft en eenzamheid verdringt..
Genegeerd heb jij mij jarenlang
in het weekend vergeten, mijn hart bezeerd
veel familiebezoek was er niet ..
mijn eenzaam rijk binnenleven
enkel liefde was mijn streven,
sterkte was mijn geven.…
Dan trekken de strandwandelingen langs de vloedlijnen
de toekomstgedachten die we veelvuldig hadden
als warme douches of voorjaarsregen over ons heen.
De opbeurende zinnen dansen zonder vlammend bedrog
als ronkende woorden die ook het schaatsen schetsen in de zon.
Mijn pen weet soms feilloos een gevoelige snaar te raken.…
115
Bezig met laden