Na een traumatische abortus
hing je aan een plafondventilator,
25 jaar en zonder afscheidskus
in flitsend Bombay, bladerdor.
Je laatste rol was in een komedie,
maar in je echte leven was leed
en weergalmde een eenzame litanie,
die je volledig heeft uitgekleed.…
ik zag het in een flard van mist
die ijl over het weiland hing
er scheen een zacht oranje zon
hij stond zo laag dat het net leek
of ik hem zomaar pakken kon
de wolken waren dun en bleek
als door een gum haast uitgewist
en middenin die zachte gloed
zag ik een onbevangen kind
onwetend nog van tegenspoed
haar haren dansten in de wind
ze…
bladeren
steeds meer hemel verschijnt
tussen kaler wordende bomen
zodat hij het bos weer kan zien
Alles bestaat uit fasen
vandaag bedrukt, morgen uitgelaten
nu hij beseft dat aan elke fase
uiteindelijk weer een eind komt
leeft hij sterker in het nu
Wie leeft in het verleden
graaft teveel lijken op
wie alleen de toekomst omarmt
pleegt abortus…
170
Bezig met laden