Luchtgaten

Hij neemt afscheid van z’n eigen zomer
die te nat was, veel te koud
een seizoen moet zijn zoals het zijn moet
teveel compromissen maken het leven slap
een aftreksel van de eigenwaarde

Het regent gekleurde bladeren
steeds meer hemel verschijnt
tussen kaler wordende bomen
zodat hij het bos weer kan zien

Alles bestaat uit fasen
vandaag bedrukt, morgen uitgelaten
nu hij beseft dat aan elke fase
uiteindelijk weer een eind komt
leeft hij sterker in het nu

Wie leeft in het verleden
graaft teveel lijken op
wie alleen de toekomst omarmt
pleegt abortus op het heden

Hij omarmt zichzelf met warmte
krabbelt eens lekker op z’n rug
kom mee dit is weer een nieuwe fase
deze lijkt eerlijker in elk geval

De wind fluit om z’n oren
als hij zorgeloos de herfst inloopt
ondertussen eikeltjes wegschoppend
in de geur van vochtige zwammen

fase herfst het leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 200