Absoute
netgedicht
het doek is gevallen
de laatste akte
speelt zich af
buiten het aanschijn
van vreemden
zonder enig licht
nog wat resterende stuipen
toegedicht aan ontheemden
geblinddoekt op planken
tastend op weg
moe van spoorloos kruipen
soms is applaus
door zwijgzaamheid omhuld
het kent begrip op afstand
zogezegd monddood kil
de zaal…