aardappelvocht
pompen van schuim tijd en dampende dis
het broeden op doorknede sloffen
sjokkend met aarden klompen
de kluiten schuren de vloeren tegels
waar ik er in godsnaam weer mee blijf
wederom waart het futiele in de sacrale momenten
want buiten heeft onherbergzame voeten
lente is als warme soep voor 't gebeente
vandaag ligt altijd op affuit…