Alle inzendingen over ballades

Onder een groene keizerskroon luister ik naar hun weemoedig ruisende ballades.…

weer eens wat moeten dichten over het stil verlaten perron de duizend oranje gezichten een weggeblazen kinderballon over de onbeheersbare kunst van stil leven en een loslaten het genieten van verstrekte gunst nog te dichten kieren en gaten over een opnieuw vergeten God lichtjaren en roestige nachten zacht zoete honing en boterpot de ballades…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

Geef mij ballades uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie.…

Een vijfkoppig orkest serveert aanhoudend fortissimo-tonen Een heer en een dame laten zich statig en sereen doorheen het danssalon meetronen Ritmische ballades verstrengelen hun harten in een vorig leven ooit in Buenos Aires verloren Improvisatie dwingt hun stappen in een omhelzing intenser dan nooit tevoren Zij vullen de lege plaats op…

als een stouterdje zonsacrerend op een dot sajetsatijn ligt een saliesalep zuipende sacramijn schandalig zeldzaam, zo`n zalig saboutertje Een saffie van saffloers satanskruid in brand tussen salsasaus sappig scarletrode lippen sambalscherp afgetekend nu ze stilte kent Door haar geloof `k heilig in elk sacrament fabel en sage kunnen haar ballades…

zonder schaduw ergens loeit nog een vergeten koe de kille winterdagen in een landweg rust zonder passerende last - wat voorbijtrekt is vederlicht - ver weg blijft een illusie achter op zolder staan de schapen geschoren en dicht opeen vertellen wollige verhalen over muzikanten die bomen als podium benutten door het bos zwerven de ballades…

verstilling en bedachtzame, langzame bewegingen fluwelen voetstappen zacht als een zomerbries ogen vol verwondering en het ontluiken van verlangens aan de oever van de zilveren rivier en de bomen, ach ja, de bomen trouwhartige wachters waaronder ik mag schuilen onder een groene keizerskroon luister ik naar hun weemoedig ruisende ballades…

hand langs mijn wang zonder doornen was jij toch mijn roos schrijf ik nog één zin van liefde zodat je weer, bij me bent stuur me nog één beeld van jou ’t liefst in zwart of een refrein zonder eind aan het eind dat me leert wanneer jij ooit verdwijnt mijn schreeuw verstomd, mijn woorden ongerijmd of laat ik het gaan, kan dat ooit bestaan ballades…