schrijf ik nog één zin van liefde

ze was mijn vriendin, en zat diep in mijn hart
maar ik moest door, ook al leefde ik verward
nu schrijf ik de blues nee, niet blauw maar heel zwart
neem me terug, neem me terug

dus ik huil van verdriet
ja ik leef van verdriet
sluit mijn ogen maar ben toch niet boos
ik denk aan een zachte hand langs mijn wang
zonder doornen was jij toch mijn roos

schrijf ik nog één zin van liefde
zodat je weer, bij me bent
stuur me nog één beeld van jou ’t liefst in zwart
of een refrein zonder eind aan het eind
dat me leert wanneer jij ooit verdwijnt
mijn schreeuw verstomd, mijn woorden ongerijmd
of laat ik het gaan, kan dat ooit bestaan

ballades van liefde die haatte ik echt
maar nu draai ik ze steeds omdat mijn hart het me zegt
redt me van eenzaamheid ik slaak weer een zucht
neem me terug, neem me terug

en ik huil van verdriet
maar je ziet het nu niet
als die wolken maar weg zouden gaan
die de storm verwaait en jij naar me zwaait
zonder jou geen zon en geen maan

schrijf ik nog één zin van liefde
zodat je weer, bij me bent
stuur me nog één beeld van jou ’t liefst in zwart
of een refrein zonder eind aan het eind
dat me leert wanneer jij ooit verdwijnt
mijn schreeuw verstomd, mijn woorden ongerijmd
of laat ik het gaan, kan dat ooit bestaan

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.9 met 12 stemmen 211