Netgedichten

netgedicht (nr. 37.002):

Alsof...

In het hart van een bloem
vond ik een nieuw verhaal
het sprak een taal
die niemand kon verstaan

alsof het langzaam zocht
naar woorden van betekenis
werd de wereld een waaier
vol letters van liefde

waar zoveel onzeker is
mag morgen nog dromen
in een dal tussen bergen
of vangen bomen

dan teveel wind?
laat mij...voor even
zo zonder zorgen
ik weet niet...mijn hart

leeft het liefst
als een kind...

Schrijver: Astrid Voerman, 5 januari 2011

astridvoerman

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: tijd

tijd

4.7 met 38 stemmen

834

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden

Wat een intens mooi gedicht! Om te lezen en te herlezen en diep in je hart te koesteren.

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Je hart volgen is altijd de juiste weg.......een heel mooi teder schrijven Astrid!

Fari HS, 14 jaar geleden

Heel mooi. Ik herken met je woorden een gelijkenis met mijn eigen woorden in het gedicht; "Waai maar liefde". Een interessante ervaring voor mezelf.

Quicksilver, 14 jaar geleden

Wat een wondermooi gedicht, waar ik zoveel herkenning in lees!

Maria Voerman, 14 jaar geleden

Een prachtig gedicht Astrid.De laatste strofe Mijn hart leeft
het liefst als een kind! Mooi verwoord.

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Schitterend gedicht!

lijda, 14 jaar geleden

een mooie waaier van woorden heb je gebundeld tot een lieflijke gedicht.

kerima ellouise, 14 jaar geleden

leven in letters van liefde met de onbezorgdheid van een kind...mooi dit verlangen neergezet

Henk Knibbeler, 14 jaar geleden

en zo kom jij het nieuwe jaar binnen, alsof je pas bent begonnen met schrijven, nou het kind in jou heeft al veel moois losgemaakt!

Geef je reactie op deze inzending: