- Ochtendlicht -
netgedicht
Zonnestralen,
vangen speels het eerste ochtendlicht,
doorstralen het overkoepelend bladerendak
terwijl de eigen ogen mij zoeken, door de
dichtbegroeide bladerennevel...
doorprikken ze woudschemerig zo licht.
Zij zien niet hun eigen harten slaan,
het bereik van een ogenblik, zo kort
op de heilige steile vochtige hellingen..…