Soms zie ik lange,
witte strepen in een ijle lucht.
Grillige sporen
van luchtkastelen op weg
naar een
verre bestemming.
Vaak blijf ik kijken
hoe ze zich
langzaam vertekenen.
Het worden flarden.
Dan sterven ze geluidloos,
en is het weer als
in het begin.
Leeg.…
Een blauwe lucht doorsneden door de haast
om met achterlating van condensstrepen
de tijd voor te blijven die als een deken
ijle ambities verstikkend voortraast.
In de maalstroom laten ze zich voortslepen
en niemand is er meer die zich verbaast
waar men met deze snelheid nog op aast,
in rijtjes van drie de doelen verkeken.…