Papier zit in de weg van woorden
die niet komen, waar tranen
door de binnenkanten van
wangen stromen en
bitter vallen op mijn tong
bevriezen op lippen
dichtklappen van deuren
het scheuren van mijn hart
en nooit andersom.…
het leven is
als reizen in een boek
doorheen de bladeren
van dat wat al geschreven is
een roman ook
die je niet weggooien kunt
of dichtklappen wilt
noch teruggeven aan de uitgever
waar de jaren verjaren
doet verlangen naar meer
ons nieuwsgierig de vingers
de bladzijdes omslaan
het vervolg van de expeditie
de voleinding open nog…
De vogel klapt zijn vleugels open en dicht
en vliegt zo licht als ik zou willen zijn in mijn
geest, dromend over het water, of magisch in
de maanvolle nacht tussen hemel en aarde.
Zonder energie te verliezen, te verzwakken,
slechts zwevend en door thermische wind weer
omhoog worden gestuwd zo hoog dat ik het
overzicht van een arend heb en…
stel dat je nooit abrikozen
gegeten hebt, trouwens, het woord
abrikoos was verdwenen en moskou,
je broer, promenade, ze waren geweken,
terug naar het schuim van de zee
er zijn onvoorstelbare dingen gebeurd
en je kunt niet zeggen het was
als een nacht zonder dag en dan nog een
en nog een en het gebeurt dat je kruiende
wateren hoort of een dichtklappend…
335
Bezig met laden