spelonk
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 
327
327licht bruist door jouw hart
aan de rand van eeuwigheid
paden kruisen over elkaar
cellen vergroeien in lichamen
ik dank je voor het meegaan
keer op keer langs oevers
waar de afzondering loerde
gedachten al begraven lagen
jij mag pronken met alle hoeden
uit de dromenkast, de geest
waar iedereen het over heeft
ontwaakt in een oud ledikant…
Bezig met laden