rosa
zo vroeg en wonderbaar
ontloken
en nu de avond daalt
verwelkend voor mijn ogen
Naar Alanus ab Insulis:
Quae dum primo floret,
defloratus flos effloret
vespertino senio.
http://bit.ly/Rtep6n…
De boa’s slaan alarm in onze treinen:
Bedreigd door mes en priem, dolk, lans, floret,
door speer en spies, de hellebaard, stilet
Hoe kan men die messcherp weer doen verdwijnen?
Eerst dacht men aan hard schelden en woest snauwen
Veel beter bleek een snelle steekproef houwen…
ik spiegelvecht
vaak in mijn witte vest
floretteer met een
houw kop toucheer mijn beeld
en jij hangt in de strop
sabel als een maître
dans in maliënkolder
naar overwinningen
in tweestrijd op
mijn eigen zolder
daar waar de
spiegel stert in raken
stap ik weer achteruit
en ga en garde want jij
jij daagt mij steeds weer uit…
Aan het ontbijt begint hij met een ponjaard
De koffie steekt hij weg met een floret
Bij voorkeur neemt hij bij de lunch een kromzwaard
De thee gebruikt hij met een bajonet
Zijn rijk diner bestaat uit vele gangen
Een keur aan messentuig versiert de dis
Van dolken, sabels, degens tot klewangen
Met als dessert een kronkelende kris
Doch op…
een queeste met flonkerend floret
naar het schimmenrijk waar
engelen geduldig offers roosteren
boven zachte vuren
een reis naar hoge hemelse vlakten
van euforie en wanhoop tegelijk
hoekige stormgoden gewapend
met kokers vol rechtlijnige pijlen
doemen in bruin-grijze tinten op
waar is boven wat onder en opzij
verre melancholische klankdichten…
geraniums verbleken
als hij er lang naar kijkt
potten verdroogde aarde
dat van de randen wijkt
zij had ze nog gekocht
en water willen geven
maar was daarmee gestopt
zoals zij deed met leven
haar bril nog op het kastje
haar breiwerk op haar stoel
patroon zat enkel in haar hoofd
het geeft een vreemd gevoel
dat hij die trui nooit dragen zal…