Alle inzendingen over foetus

Eén ogenblik verstrooid en ik sloot De vingers van mijn kind tussen de deur En stijl, haar adem Stokte, ze wrong haar hele wezen Als een foetus tegen Het brandend feit van haar pijn. Ik wenste dat ik in duizend stukken Openbarstte en verspreid werd Tussen de dode, flikkerende sterren.…

mensenhater het duren zal vrees ik verworden het feesten een orgie van lege stoelen her en der moet men zelf een paar glazen omstoten de portretten mondmaskers met plukken haar aan de wand met naamplaatjes ter duiding oma opa en de kinderen te herkennen het ouderschap aangevraagd aan het labo zaadcel en eicel gesteriliseerd de foetus…

Krijsend kwam ik ter wereld Alhoewel het ook in de baarmoeder Voor mij geen pretje was Vader kwam te vaak en tot het laatst langs Hoe ik dat weet? Dat weet ik niet, dat voel ik! En dat gaat veel dieper Krijsend ga ik ook de wereld verlaten Zelfs als dat met euthanasie is Want dat is ook geen pretje Vader in de hemel wordt er voor mij gebeden…

Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar En dat kind is aan de veel beterende hand Ik draag het kind veelal met liefde op handen Of we lopen, wandelen hand in hand Over mooie bergen en in diepe dalen Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’ Het blijft een intense onuitwisbare band Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje van foetus, baby…

Als ouder kom je steeds meer aan de weet Van wat voor kind de moeder straks gaat baren Geslacht, gezondheid, lengte en kleur haren De gen-techniek gaat snel als een komeet Toch weiger ik van ivf te dromen Waaruit een grootse dichter voort moet komen…

vast patroon te krijgen Laat staan te houwen, te behouden Maar “als oprechte trouw Dan tussen man en vrouw” Breek je er tussenuit en 'over the ocean' Dan verkoop je je levensverhaal Prostitueer je het eigen verleden Om te overleven in je heden Als voorbereiding op de toekomst Maghan en Harry krijgen een tweede kind Zij draagt de foetus…

Zoals de wind de zonnestralen wiegt zo vluchtig was jij hier jij kleine Gabrielle Zoals de zon de aarde warm beschijnt zo warm je onze harten jij kleine Gabrielle Zoals het licht verdwijnt stil in de herfst zo ging jij heen Warmer als de zon lichter als het licht vleugels van liefde om ons heen voor altijd.…

3 meiden, 3 vrouwen van onder de dertig, voor het roken op straat, voor de deur van een van hen met een bankje met straks ook nog 2 mooie stoere stevige gulzige olijfbomen in pot d'r bij de gulzigheid werd ook een deel van mij, rookte mee, maar dronk niet want ik ben zwanger van het kind van ontwenning, na 2 maanden nog af en toe een gulzige foetus…

evenwicht te creëren goed te weten welke rol je op welk moment moet spelen rust en uitgebalanceerdheid zijn daarbij aan te bevelen de vele facetten, die ik in het leven doormaakte gaven de kracht, dat ik hier gelukkig niet vanaf raakte nu terugkijkend en beseffend, dat dit alles nodig was om mij te laten groeien tot wie ik nu ben Embryo, foetus…