Ook kuiert hij zelden met zijn ouwe heer
Gearmd een stal of een weiland op en neer,
zoals andere jongelieden,
die aan hun voorzaat de arm op de wandeling bieden.…
Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto
met gedachten op een koers die haar steunen.
Eenden geven vrolijkheid. Diep in haar schelpen
loopt ze door eigen gangen, zonder afscheidsbrief.
Wat haar linkerhand toont vergeet de rechter
ze heeft wel gezegd oud te worden, heel oud.…
Ik weet haar
doodgewoon
een overvolle tram in Amsterdam
het Damrak waar mijn oma kwam
met hoed, zo statig
toen nog geen verkeer
en nu
ze is er weer
in andere gedaante straalt ze
door generaties van weleer
behoedt zij zonder het te weten
zonder naam, zonder te heten
de reiziger naar wat
ik weet niet, maar wel dat
ze is
die geboorte…