Alle inzendingen over goudhaantje

Het goudhaantje hupt over de bosweg, omhuld door opstuivend zand.…

in de coniferen begint het goudhaantje te kwinkeleren dennen spitsen de naalden hier en daar glinstert er hars…

Neergestreken in herfstgevlochten schijnsel waar onder en boven een achterhaald bestaan leiden de zwierige zuidenwind ongekende luchtstreken meevoert en de vale zon tinten tovert de IJssel meandert langs zware en ijle dijken het grijze water graast oeverloos wil het vuur beteugelen op frêle vleugels aangebracht een uithijgende ranke…

dooi druipt en drijft en tikt de takken los mijn tuin komt weer tot leven de vogels uit hun schuilplaats door poes even verdreven dragen zij hun lied aan 't nieuwe scharrelen en de vrijheid op 'k verbeeldde mij een winterkoninkje heel trots voor goudhaantje nog te verlegen…

‘Goudhaantje. Die heeft zich natuurlijk weer extra opgedoft.’ Toen de laatste zangvogel zijn lied voltooid had, keken de mussen elkaar aan. ‘Wat vonden jullie ervan?’ vroeg de eerste mus. ‘Matig,’ zeiden de anderen. ‘Beetje hetzelfde als vorig jaar. Weinig vernieuwing en nikserige teksten.…