Zo sprak die man in ene prachtige rede,
Donker en toch klaar,
Donker en toch goudkleurig als de zon,
Door liefde tot de Arbeiders en de Mensen.
Maar zij bleven in de oneindige zaal
Onbeweeglijk. Onkunde was hun Meester.…
Om daarna met haar
vuurvogel naar een goudkleurige einder op te
stijgen; waarop de herfstkoningin nu opnieuw
haar kans zal krijgen. Met een gevolg van elfen
zal zij straks op de waterlelies neerdalen;
het verlies van de zomervruchtbaarheid met de
eigen charme van het nieuwe herfstseizoen vertalen.…
1.952
Bezig met laden