het kerkhof van grijze steen
ligt verloren in een veld koren
hier is het hele dorp aangeland
in een voeg van het landschap
ergens langs de wegkant
een stille straat loopt voor eeuwigheid
tussen graven van bewoners die tijdens
hun leven wel of niet hebben geleden met
kapellen en pinakels smal op de ruimte bemeten
zo’n plaats waar de tijd…
radicaal aan tafel
zoals onze flessen zich ledigen
in klanken tot woorden
van platgeslagen schuim
tijdens vetgerande glazen
waarmee taal onhoudbaar is
die eenmaal gesproken
monden heeft verlaten
zich nestelt in geheugen
en plooien van moleculen
verzadigd van onbegrip
in morfemen ondeelbaar
wij verlaten stellingen
verdwalen op grafvelden…
vingers op mijn lippen
nu is er het duin doorwoeld
ze vonden urnen
twee graven
van Merovingers
het vreemde is alleen
ze tekenden een vergane krijger
op een haags matje
als een ADO-hooligan
Henkie Bres
in de archeologische les
-------------------------------------------
Toelichting:
In het Haagse Museon een tentoonstelling over het grafveld…
78
Bezig met laden