Alle inzendingen over hoogovens

Mooie stoel aan het water en De Hoogovens Ach ja... het staat er…

op de fiets rijd ik achter mijn vader aan we gaan naar het strand van ijmuiden aan de overkant van het noordzeekanaal branden de imponerend hoge hoogovens en in die stank en hooggekeelde rookpluimen besluit ik nooit groot en oud te worden…

De roos die ik had geplukt, rolde in een fabriekshal van de lopende band Toch smakte haar kus, en smaakte naar grind of grond Het gestroomlijnde lijf dat ik soms beklom, viel af als een bergpad vol steenslag Inmiddels rot mijn hart weg in 'n zompige wei naast de Hoogovens Wanneer water Wanneer zand Waar mengt men koude lijven…

De bladeren vallen vroeg dit jaar ze zijn het ademen doodmoe in mijn longen rookt de industrie walst het staal van hoogovens. Niets te laten dan een dubbele punt: Zoveel tijd moet nog worden in de prille ruimte van mensendingen met mijn handen raap ik scherven lijm ik eigen beelden in woorden.…

Een gasvlam bij de Hoogovens slaat over in het dikke hart.…

minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn zand in hoeken en gaten Ik wil de kust overzien van Eems tot Zwin en dat kan als ik vleugels huur en mij verhef In het noorden stuiten de Hoogovens…

Mannen die letterlijk voor de heetste vuren kwamen te staan van Hoogovens of ook wel de Demka, in hun strijd om het dagelijkse bestaan. Staalcrisissen waren vanaf 1966 een aanzet tot reorganiseren; en van reorganiseren kwam het uiteindelijk tot nivelleren.…