lijden lag licht te weken
tussen dons van zacht vermoeden
geen gevoel gaf meer genoegen
dan te zwelgen zonder reden
ogen zwommen achter glazen
geniepig glurend door het vocht
dat opgewekt meer tranen trok
dan voorspelling kon beramen
onderhuidse spelden prikten
punten in onschuldig weefsel
als een woekerend verzinsel
waarin waarheden…
het dobbert in gedachten binnen
het dwarrelt
het kabbelt
en dan
plant het zich voort
het versterkt zichzelf
tot het je onvermijdelijk overspoelt
een onkeerbare gedachtenstroom
die als kokende lava
de gezonde gronden
onder je onzichtbaar laat
en het contact met je wortels
dood heeft verklaard…
nu kan ik jou reliëf
even niet zijn, de
laatste dagen waren
als scherven die nog
moesten bekomen
van de harde realiteit
dat we maar éénmaal
in hetzelfde water kunnen
zwemmen - blijkbaar is
mijn perceptie gedrogeerd
met hypochondrie, hetgeen ik
altijd met humor wist te omzeilen
maar klaarblijkelijk is het gebeurde
zo intens dat mijn…
826
Bezig met laden