eenvoudig geluk
was het simpele leven
in de steigers gezet
als basis voor later
nu we zoveel verder zijn
zie ik mezelf terug
als een dwars indiaantje
een buitenbeentje
in een doorsnee gezin
tenminste voor
de tijd van toen…
De dagen,
verloren geen schoonheid
tussen eiken, beuken en wilgen
groeide ik
uit mijn hemd
en uit mijn dromen
in rookwolken
nachtwouden
speelde ik
indiaantje met mezelf
tegen blanke betweters
ik verbond mijn geest met vrede
in deze wildernis van ziel
liep ik weg uit de stad
van de dwaasbeschaafde mensen
om in het wilgenwoud…
korenschoven als wigwams
op het kortgeschoren veld
wij speelden indiaantje
ik was winnetou
jij old shatterhand
getooid met kippenveren
galmde onze strijdkreet
tussen mond en handen
op stokpaarden galopperend
het kinderhart verlaten
stuif je nu door ‘t zand
getooid met dorre takken
een gordel van granaten
in dat godvergeten land…
Ik zocht me echt de pleuris
Maar jij zat goed verdekt
Uren, dagen zoeken
Ik had dit nooit verwacht
Ik bleef wanhopig speuren
Zo'n drie en halve nacht
Jij had het slim bekeken
Want, wat later bleek
Je zat al lekker thuis
Zowat een halve week
We spelen nog steeds spelletjes
Ik ben niet kwaad gebleven
Liet mijn boosheid los
We spelen indiaantje…
157
Bezig met laden