Alle inzendingen over individu / actualiteit / emoties

werd vermoeid wakker in een uitputtende droom en viel weer in slaap…

in de verte lonken de aasgieren met nekken hongerig steeds langer -hun botontkalkend gekrijs maakt me als maar brozer – langzaam sterf ik weg uit mijn bewustzijn en laat me begraven onder scherpe snavels die ongezien snel ter plekke zijn…

al lopend op m’ n wenkbrauwen bespaar ik me wel een paar nieuwe schoenen…

je ramen af en toe tegen elkaar openzetten werkt meer verhelderend dan ze regelmatig te lappen…

zweef graag even weg naar ergens nergens mooier ver van aards gedoe…

soms wil mijn denken niet passen in de spiegel van andermans beeld…

de flessenbodem gaf voor even scherper zicht dan het brilletje…

banen verkleuren ezelsoren steeds groter tijd voor nieuw behang…

bespaar de dalen door de bergen op je pad voorgoed te slechten…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

in de schittering van haar ijzige ogen drijft stil zijn wrakhout…

prefereer stilte maar jij jij mag mij oorverdovend kun je nagaan…

winter striemt zonloos grijze dagen en ik ik sterf vissen in de ijszee grotendeels blauw maar met mijn borst nog rood blijf ik zoeken naar jouw temperatuur om eens weer volledig op kleur te mogen komen…

dag dag zwart dag nacht dag toedeloe dag hallo dag dag licht dag welkom kleur mij warm zonnig aangenaam…

je nam je schaduw en verdween tussen bladerloze bomen geduldig maar tevergeefs bleef ik wachten op nieuw groen maar het donker bleef stil toen de tijd het ook niet meer wist besloot ik op zoek naar andere kleuren nieuw licht te zagen het zwart aan jou te laten niettemin mocht het ooit nog eens tot een ontmoeting komen…

zo mooi als Joe Cocker kan ik het bij lange na niet doe er ook geen poging toe maar je bent het wel to me…

bestegen door koraalridders verheffen zeepaarden zich uit het water en begeven zich schuimbekkend richting land walvissen zuigen tranend de branding naar eb en spuiten zich golfbrekend een weg naar volle zee oceaanstomers vliegen verschrikt op en verdwijnen in V-vorm aan den einder op m’ n roze strandslippers sta ik met grote ogen te…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

Is het waar, is het echt dat ik zo vrij ben zo oprecht. Zo warm en zo lief. Zo zacht en zonder ongerief. Is het waar, is het echt dat ik zonder lasten ben en niemands' knecht.…

Mijn liefde is groot, warm, veilig en vol vertrouwen. Mijn liefde is krachtig, evenwichtig in haar kern. Mijn liefde is verweven met mijn wezen. Mijn liefde laat anderen vele boodschappen in gedichten lezen. Mijn liefde spreekt uit mijn verlangen, niet uit angst. Mijn liefde laat telkens opnieuw leven. Mijn liefde, via prachtig eerlijke…

De kracht van vergeven leeft in elk liefdevol, hoopvol mensenleven. Deze kracht passeert ver boven alle barrières, schaamte, angst en schuld. Ze vraagt enkel geduld. Er is niks toe te geven: slechts overgeven aan; voor nieuw Leven en diep Beleven. De kracht in elke capaciteit... óver elke daad van agressie... ik kan zeggen, met alle…

Ik bloeide maar de vorst kwam over me. Ik groeide met honger met veel dorst. Ik bloedde met haat mensen vol woede. Ik verlang ernaar om in zonlicht, de stralen van mijn bloem te laten dalen over al wat leeft. Ik ben bang dat degene, die van mij houdt, de bloemblaadjes telkens plukt met de woorden in vragen: "Houdt ze wel houdt…

Wees niet bang voor mijn krachten; het zijn slechts sterke, liefdevolle gedachten.…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap…

Je zult me herinneren, in jouw moeilijkste dagen, als degene die volhield die het leven niet voor bekeken hield.…

wandelend door zijn gangen stil in gesprek door dagen heen en terug rijpen gedachten van vroeg tot laat, in het licht als vruchten in de zon van druiven tot wijn 2011…

net even anders dan de gemiddelde mens is zo gek nog niet [senryu]…

het opzetten van een felrode neus, geeft nog geen lachgarantie…

hoe het verleden mij achterhaalt? in rode bieten, knoflook, peteh bonen lombok rawit of Madame Janet vanmorgen in de spiegel keek lachte om het gezicht van oude lappen met maquillage herstelde wat gisteren perfect glad en soepel was oude foto’s heb bekeken die melktanden waren pas wit die oogopslag zo open ik moet hebben gehuild…

Lofzang voor de kabouter die links dan wel rechts gaat, in haar keuze de weg laat der verleiding van de Bos(s)…