Van ver al zie ik moeder
aangewandeld komen
over de Hodonkse akkeren.
Op de Vonderbrug kruisen we elkaar.
Een meisje is ze,
donker van oog en haar.
'Dag moeder', zeg ik.
'Dag kind', groet ze mij
-een man van vijftig jaar-
en ze gaat verder kerkewaarts.
Zo makkelijk valt de tijd weg
in het besef
dat slechts een laag beton
mijn stappen…
Scheuren in het pleisterwerk
van de gerestaureerde kerk
vertellen de historie
van wie verwond door het verleden
louter kerkpaden betreden
voor concert of glorie.
Wanneer de wond ontpleisterd is
komt ruimte voor vergiffenis
breekt Zijn bevrijding door.…
921
Bezig met laden