in diese struukgewasse
naobie braome ende netelgroei
soekt die griesbruune foggel
siene plecke ende raopt klien biestkes
fur siene keinders in die nestebaole
ut foer um tu lefe ende um selfe
ientloos tu singe fur ons allemaole
og, miene gotteku
dies beeske skreewt dun leegte fol
rolt geluuje deur miene siele
icke kenne nie mer dencke…
kenne ep so floete
sie drieft op unne freemde ghetieje
unne ghebet gheliecke ghinn ent
ut draoght saote
da skient tu sterfe bie noghte
of wort aldore geskoont
in eensaome voghte
hore togh daor in 't lofe
unne noghtegaole singe
fult die stille naor ferre ghebiet
ut's gheliek dunne onsichbaore Ghottecke
maor die foggel tone in t'kliene…
Vele jaren mocht ik met je delen
het maakte me zo gelukkig
dat jij er elke dag voor me was
Zoveel verdriet..., mijn hart doet pijn
nooit zal alles meer hetzelfde zijn
dat lieve koppie zo vrolijk en blij
jij hoorde echt bij mij
Mijn lieve kleine rakker
nooit meer word jij wakker
ik zal je erg missen
uit mijn geheugen niet te wissen
voor…
451
Bezig met laden