226 resultaten.
Der mensen hoogste smart is wonderbaar
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.358 Der mensen hoogste smart is wonderbaar.
Zonder gelach,
zonder geween,
lig ik gestrekt,
beweegloos gestrekt,
starend en stom,
in de nacht.
Paarden-getrappel en wagen-gedraaf,
donkere vormen bewegen zich zacht
in de donkere nacht...
donkere vormen, zonder gerucht,
en ik zucht...
Paarden-getrappel en wagen-gedraaf,
paarden en wagen draven…
O, rozen, droef en schoon
poëzie
2.0 met 22 stemmen 2.931 O, rozen, droef en schoon,
ik heb u uitgekozen
Voor àl mijn koude doden,
rode en witte rozen.
Rozen om 't dode haar,
rozen op armen en borsten
Vallen met zacht gebaar,
of zij niet vallen dorsten.
Rozen voor ieder, die
met lachen, of kussen, of groeten,
of schone melodie
Mijn leven wou verzoeten.
Rozen voor mij slechts niet,
voor…
Van de Zee
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.410 Aan Frederik van Eeden
De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.
Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zichzelve…
Gij stápt met tóórnig ópgestreken zeilen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.124 Gij stápt met tóórnig ópgestreken zeilen,
En kuif, parmantig in de hoogte stekend,
Uw toorn tot harde stukjes grofheid brekend,
Die al uw vrienden om hun oren keilen
Als nonchalante en ongalante bijlen... -
O, Schoonheids opperman, gij beukt uitstekend,...
Maar toch, woest slimmertje, die 't al uitrékent,
Rekendet ge óók uit de óórzaak…
Wanneer ik dood ben, lief
poëzie
2.0 met 20 stemmen 4.097 Wanneer ik dood ben, lief, en iemand zegt,
Dat ik zo niets was, dan zult Gij oprijzen,
Hem op dees allerlaatste bladen wijzen,
En zeggen: "Hij was groot! En die het zegt,
Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht
Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen
Dat àlles voor mij wijkt, - ik kan 't bewijzen:
Heb ik niet zelf hem in zijn…
Elk kloppen van mijn bloed is een gebed
poëzie
2.0 met 25 stemmen 5.423 Elk kloppen van mijn bloed is een gebed,
Wanneer 'k de handen samen-vouwend smeke
Om één, Onkenbaar Wezen! - één, één teken
Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let
Op elke daad, gedachte of woord, o Het
Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke
Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken,
Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet,…
Nauw zichtbaar wiegen...
poëzie
4.0 met 30 stemmen 3.069 Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht,
De witte bloesems in de schemering - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als parelmoer, waar iedere tint vervliet
In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht!
Want alles is bij dag zo innig niet.…
O, dat ik haten moet en niet vergeten!
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.137 O, dat ik haten moet en niet vergeten!
O, dat ik minnen moet en niet vergaan!
Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten,
Want geen kan de andere in mijn hart verslaan.
In droef begeren heb ik neergezeten,
In dreigend gillen ben ik weer opgestaan...
Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten,
Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…
Doodgaan
poëzie
4.0 met 60 stemmen 6.088 De bomen dorren in het laat seizoen,
En wachten roerloos de nabije winter...
Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er
Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên.
Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen,
Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er
Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er
Ter wereld iets door klagen of door…
Ik zal mooi dood-gaan
poëzie
3.0 met 31 stemmen 4.226 Ik zal mooi dood-gaan, als een vlammend vuur,
Dat ééns nog flikkerde in zijn schoonste gloed,
Eer 't gans geblust was. Want als enig goed,
Rest mij de schoonheid nog, een korte duur.
Hoe zalig is dat nu, wanneer ik tuur
Naar mijn gedachten in hun brede stoet,
Die álle schoon zijn, en niet één die doet,
Of zij wou vlieden uit Mijn hoog Bestuur…
Straks zong ik trotse dingen
poëzie
3.0 met 36 stemmen 3.919 Straks zong ik trotse dingen
Van mensen-pracht en -gloed...
Nú kan ik niets meer zingen
Dan dat ik sterven moet.
O, éénmaal nog te wenen!...
Als men gestorven is,
Dan gaan de mensen henen,
En mee de droefenis...
Dan lachen en dan praten
Zij weder, als van ouds...
Vér van de drukke straten,
Daar ligt alleen iets kouds.…
O, de begeerte naar genieten machtig
poëzie
3.0 met 24 stemmen 4.064 O, de begeerte naar genieten machtig
Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer,
Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer
Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig.
O, - genieten, ineengestrengeld prachtig,
Dromend zo schoon met aangenaam gestamer,
Even tussen kus en kus, àl eenzamer
Nachten gesmacht, een bange droom,…
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
poëzie
3.0 met 210 stemmen 29.953 Ik ween om bloemen, in de knop gebroken
En vóór de ochtend van haar bloei vergaan,
Ik ween om liefde, die niet is ontloken,
En om mijn harte dat niet werd verstaan:
Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan...
Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken:
Ik zat weer roerloos, nà die korte waan
In de eeuwge schaduw van mijn smart…
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht
poëzie
3.0 met 88 stemmen 31.980 Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht,
Zilveren-zacht, de half-ontloken maan
Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht,
Wier bleke bladen aan de kim vergaan, -
Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht,
Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, -
Dán, met een zachte glimlach en een zucht,
Voor mijn verwonderde…
O leven, zoet leven...
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.492 O leven, zoet leven,
'k Heb u zo lief gehad,
En met innig beven
Uw schone lijf omvat.
Nu gaat het àl verdwijnen...
Maar heerlijk, ver omhoog
En schoner zal verschijnen
Wat mijne ziel bewoog.…
Nu huilt de winter in mijn hart.
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.488 Nu huilt de winter in mijn hart,
De vlagen donkren buiten,
Als wilden beiden van de smart
De flauwe ogen sluiten.
Dat is gekomen van de pracht
Dier schone zomerdagen,
Wier gloed geen menselijke macht
Noch bloeisel kan verdragen.
O, droefheid van dit Aards gezicht!
Het moet toch al verdorren-
Het mensen-hart, het zonne-licht,
Zij sterven…
Door één lief woordje zou zich laten winnen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.592 Door één lief woordje zou zich laten winnen,
Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag
Of door een luide open-heldre lach
Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen
Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen
Melodieus zit klagend, naar de dag
Opstijgend glorieus, van wat eens mag
Bevredigen mijn ziel…
O Dood-zijn, liggend in een kist
poëzie
3.0 met 9 stemmen 4.385 O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend
Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom
Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend,
Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om.
O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend
Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom,
O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…
MENSENWOORDEN
poëzie
3.0 met 21 stemmen 5.288 De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen,
Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken
In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken,
En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen.
Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen,
En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken,
Hij voelt de waarheid op zijn lippen…
O Herders-knaap
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.830 O Herders-knaap, die bliest op zoete fluitjes,
Wie zijt gij wel, wie meent gij wel te wezen:
Een van die dichter-vorsten, die vóór deze
Zongen hoog uit, niet zoekend naar geluidjes,
Maar zich-zelf voelend in diep-innig vrezen
Voor hun-zelfs grootheid, op 't gelaat der luidjes,
Daarom-heen luistrend, heerlijk staand te lezen?
Gij…
GRAF-PALEISJE
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.895 Ik maak van al de mensjes, die ik liefde,
Beeldjes, die 'k ópzet in mijn hersenkas, -
Bleek en beweegloos, als gebootst uit was,
Staan ze, - stil doden-huisje van mijn Liefde;
En slag op slag, die dit mijn hart doorkliefde
Is daar gegriffeld, aan de wand, in kras
Bij kras van letters, die geen sterfling las
Dan ik, - vreemd doden-boekje…
ZELF-VERANDERING
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.386 Ik ben te veel een mens geweest,
Een mens, die gilde en klaagde en schreide,
Die dronk zijn glas en vierde feest
En diep-gevoelde dingen zeide.
Nú ben ‘k een delicaat artiest,
Verliefde van zijn fantasieën,
Maar die zich ’t allerliefst verliest
In zijn kokette melancholieën…
Melancholie-om wie? om wat?…
Ik weet niets meer, kan niets meer…
TOEN IK ROZEN KREEG
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.270 Rozen, ik vind u droef,
Rozen, mijn tranen breken
Uit ogen, die anders stroef
En onverbreeklijk keken.
Rozen, uw wit en rood,
Fel in de lucht opbloeiend,
Schijnt mij géén morgenrood
Van nieuwe liefde, ontgloeiend.
Maar toch, ik vraag: Bloei door,
Bloei door in mijn nabijheid:
't Is of…
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.431 't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen,
't Was niet het heldre lachen van uw mond -
Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond,
Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen,
Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen
Op iedre adem van de ziel: ik vond,
Ik vónd geen woorden in die éne stond,
Dat ooit…
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum
poëzie
2.0 met 6 stemmen 3.421 Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum,
Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen,
Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen
Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em,
Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem,
Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen
Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em,
Uw…
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.742 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.
Toen kwaamt…
Licht
poëzie
3.0 met 4 stemmen 3.994 Er stroomt door mijn gemoed in stormend klateren
Een wilde zee, waarop ik rijs en daal, -
Een drup... een englen-blik, maar elke straal
Danst als het springen van bezeten sateren.
Ik hoor demonen uit de diepten schateren,
Schel door der serafijnen rein koraal,
En hel-geloei dooreen met hemel-taal
Mengt zich in 't ziedende geklots…
Ik kan niet lachen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.994 Ik kan niet lachen, ik kan niet wenen,
Ik ben zo vreemd te moe,
De zomer-pracht gaat henen, -
Ik doe mijn ogen toe.
Daar-binnen is het donker,
Daarbuiten is het kil…
Wat of dat flauw geflonker
Van vèr beduiden wil?
Zou dát het doods-uur wezen,
Waar alles op zijn best,
Verheerlijkt opgerezen
Verschemert voor het lest?…
EVOË
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.960 Ik ga mijn leven in orgieën door
Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk,
Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor,
Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk;
Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor,
Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk,
Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor -
O, mijn los-voetigheid is…
Laat mij nog éénmaal...
poëzie
3.0 met 23 stemmen 4.977 Laat mij nog éénmaal, in gedachten, kussen
Die warme lippen, door mijn kus ontbloeid;
Laat mij nog éénmaal aan die boezem sussen
Mijn arme hoofd, waarin de koorts-pijn gloeit.
Laat mij nog eens, klein kindje, rusten tussen
Die armen, waar mijn hart aan was geboeid,
In die zo lieve tijd, toen, zonder blussen,
’t Vereend gelaat door passie werd…