inloggen

Alle inzendingen van Willem Kloos

64 resultaten.

Sorteren op:

Ik kan niet lachen

poëzie
3.4 met 22 stemmen aantal keer bekeken 5.064
Ik kan niet lachen, ik kan niet wenen, Ik ben zo vreemd te moe, De zomer-pracht gaat henen, - Ik doe mijn ogen toe. Daar-binnen is het donker, Daarbuiten is het kil… Wat of dat flauw geflonker Van vèr beduiden wil? Zou dát het doods-uur wezen, Waar alles op zijn best, Verheerlijkt opgerezen Verschemert voor het lest? --------------…

Doodgaan

poëzie
3.9 met 51 stemmen aantal keer bekeken 6.362
De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…
Willem Kloos27 september 2024Lees meer >

Nauw zichtbaar wiegen...

poëzie
4.3 met 31 stemmen aantal keer bekeken 3.233
Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet.…
Willem Kloos7 september 2024Lees meer >

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij

poëzie
3.5 met 10 stemmen aantal keer bekeken 3.717
Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

O, dat ik haten moet en niet vergeten!

poëzie
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 3.203
O, dat ik haten moet en niet vergeten! O, dat ik minnen moet en niet vergaan! Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten, Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. In droef begeren heb ik neergezeten, In dreigend gillen ben ik weer opgestaan... Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten, Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…

O, de begeerte naar genieten machtig

poëzie
3.7 met 24 stemmen aantal keer bekeken 4.130
O, de begeerte naar genieten machtig Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer, Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig. O, - genieten, ineengestrengeld prachtig, Dromend zo schoon met aangenaam gestamer, Even tussen kus en kus, àl eenzamer Nachten gesmacht, een bange droom,…

Aan een pseudo-volksleider

poëzie
2.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.895
Gij zijt een bruut en absoluut genieter Van 't heerlijk Leven, waar het zich maar aanbood, Maar zoudt gij even willen worden schaamrood Omdat gij zijt bruut, absoluut verniet'ger Van al het echte dat naar u zich saamgooit Tot één groot mens-zijn, niet om te verdriet'gen Uw zwak, klein zelf, maar om u te verniet'gen U, mens, die…
Willem Kloos22 november 2023Lees meer >

Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen

poëzie
2.4 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.504
Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen, Mij met een koele vergetelheid haat, En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat Geen enkle gedachte uwer ziel meer, kwaad Dat nog dat Verleên een Toekomst…
Willem Kloos12 september 2023Lees meer >

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht

poëzie
3.5 met 86 stemmen aantal keer bekeken 32.056
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met een zachte glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde…

Gij zijt niet slecht geweest

poëzie
3.4 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.625
Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak, Omdat ik niet met mijne grote Liefde Alleen…

De menschen dóen, maar weten niet waaróm

poëzie
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.597
De mensen dóen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, - Hopen en haken of er níet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes gelegen..... Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich…

Homo Sum II

poëzie
3.6 met 16 stemmen aantal keer bekeken 3.563
Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde, 't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein, Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein, Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde. Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn, Eén matelóze, toégeschroeide wonde, Dat alles had zó anders kunnen zijn. - Zijn Zijn.... Mysterie, maar zijn…
Willem Kloos25 februari 2023Lees meer >

De sterfling zoekt

poëzie
3.2 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.719
De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven. Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven, Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun giet, Heil wie haar wint, die wenen langer niet, Maar…
Willem Kloos15 februari 2023Lees meer >

Straks zong ik trotse dingen

poëzie
3.4 met 36 stemmen aantal keer bekeken 3.959
Straks zong ik trotse dingen Van mensen-pracht en -gloed... Nú kan ik niets meer zingen Dan dat ik sterven moet. O, éénmaal nog te wenen!... Als men gestorven is, Dan gaan de mensen henen, En mee de droefenis... Dan lachen en dan praten Zij weder, als van ouds... Vér van de drukke straten, Daar ligt alleen iets kouds.…
Willem Kloos28 september 2022Lees meer >

't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen

poëzie
4.3 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.478
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen, 't Was niet het heldre lachen van uw mond - Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond, Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen, Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen Op iedre adem van de ziel: ik vond, Ik vónd geen woorden in die éne stond, Dat ooit…

Door één lief woordje zou zich laten winnen

poëzie
3.9 met 10 stemmen aantal keer bekeken 4.626
Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Wanneer ik dood ben, lief

poëzie
2.4 met 19 stemmen aantal keer bekeken 4.127
Wanneer ik dood ben, lief, en iemand zegt, Dat ik zo niets was, dan zult Gij oprijzen, Hem op dees allerlaatste bladen wijzen, En zeggen: "Hij was groot! En die het zegt, Ben ik, die 't weet: want ik, die altijd vecht Met mensen, om mijns-zelfs wil, die durf eisen Dat àlles voor mij wijkt, - ik kan 't bewijzen: Heb ik niet zelf hem in zijn…

IK HEB GELIEFD

poëzie
3.2 met 12 stemmen aantal keer bekeken 5.785
Ik heb geliefd met het alinnigst wezen Van mijne ziel zovele lange jaren Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen Naast mij en om mij trok door het stage staren Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren Van schoonheid om mij, of niet een van dezen De alenige onvolprezene zou wezen, Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren. Toen kwaamt…

Ik ween om bloemen in de knop gebroken

poëzie
3.6 met 204 stemmen aantal keer bekeken 30.572
Ik ween om bloemen, in de knop gebroken En vóór de ochtend van haar bloei vergaan, Ik ween om liefde, die niet is ontloken, En om mijn harte dat niet werd verstaan: Gij kwaamt, en 'k wist -- gij zijt weer heen-gegaan... Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken: Ik zat weer roerloos, nà die korte waan In de eeuwge schaduw van mijn smart…

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum

poëzie
2.8 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.451
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em, Uw…
Willem Kloos14 augustus 2021Lees meer >

Ik ben de zoeker

poëzie
3.4 met 22 stemmen aantal keer bekeken 6.044
Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde. Ik ben de Strever naar het Ware Zijn, Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat…

ZELF-VERANDERING

poëzie
2.8 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.424
Ik ben te veel een mens geweest, Een mens, die gilde en klaagde en schreide, Die dronk zijn glas en vierde feest En diep-gevoelde dingen zeide. Nú ben ‘k een delicaat artiest, Verliefde van zijn fantasieën, Maar die zich ’t allerliefst verliest In zijn kokette melancholieën… Melancholie-om wie? om wat?… Ik weet niets meer, kan niets meer…
Willem Kloos11 augustus 2020Lees meer >

MENSENWOORDEN

poëzie
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 5.314
De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen…

TOEN IK ROZEN KREEG

poëzie
3.1 met 14 stemmen aantal keer bekeken 4.298
Rozen, ik vind u droef, Rozen, mijn tranen breken Uit ogen, die anders stroef En onverbreeklijk keken. Rozen, uw wit en rood, Fel in de lucht opbloeiend, Schijnt mij géén morgenrood Van nieuwe liefde, ontgloeiend. Maar toch, ik vraag: Bloei door, Bloei door in mijn nabijheid: 't Is of…
Willem Kloos21 februari 2020Lees meer >

Laat mij nog éénmaal...

poëzie
3.6 met 18 stemmen aantal keer bekeken 5.021
Laat mij nog éénmaal, in gedachten, kussen Die warme lippen, door mijn kus ontbloeid; Laat mij nog éénmaal aan die boezem sussen Mijn arme hoofd, waarin de koorts-pijn gloeit. Laat mij nog eens, klein kindje, rusten tussen Die armen, waar mijn hart aan was geboeid, In die zo lieve tijd, toen, zonder blussen, ’t Vereend gelaat door passie werd…
Willem Kloos13 februari 2020Lees meer >

O door het Leven niet, maar uit u-zelve

poëzie
1.9 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.560
O door het Leven niet, maar uit u-zelve Bedorven volk, want 't Leven-zelf bederft niets, 'k Zeg tot u allen: kinderen, gij derft iets, Waardoor ge u-zelf kunt de' Eeuwge Afgrond delven. Gij moet geloven dit, (Want ik verwerf niets Door mijn woord, niet van Mensen noch God zelve, Ik doe 't slechts, wijl ik niet wil dat ten Elven-…
Willem Kloos10 november 2019Lees meer >

Ik lag alleen

poëzie
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 3.839
Ik lag en weende om dromen, die vervlogen Als kussen van een mond, nu koud en bleek, En dat de godheid mijner ziele bleek Stof als ik zelf en al mijn liefde logen. Toen ’s levens zware sluier scheurde en week En eindloos licht sloeg me in de ontluikende ogen, Waaruit Hijzelf mij daagde, die gebogen Voor de aâm der eeuwigheid als riet bezweek…

EVOË

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.986
Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…
Willem Kloos12 september 2019Lees meer >

O Dood-zijn, liggend in een kist

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 4.412
O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend, Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om. O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom, O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…

GEGLIMLACH

poëzie
3.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.416
De mensen doen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, — Hopen en haken of er niet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes gelegen.. . Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich dom:…
Meer laden...