Laat ons maar spelen
zonder licht van
de omgeving
het licht dat we
bij ons dragen, opdragen
aan onszelf
vindt vanzelf haar
plaats in het spectrum
laat ons maar spelen
in het donker
de lichtknop vinden…
Niet de vrouw met haar hand
Bij een lichtknop. In die gang ook
De rode trui om een lichaam niet.
Wat is niet ooit onklaar geraakt?
Tot dan weer, op mijn mouw gebreid,
Het ding zich uit een draad bevrijdt
Dat kruipt alsof het aan komt varen:
Turkooizen scheepje op een rode trui.
Een wollen schoorsteen en niet daar.…
vaker kan mijn fiets mijn handen aan het
stuur niet missen dan dat ik met jou hand
in hand loop tijdens schemeringen
en we beiden verbonden zijn
door de kortste ketting
hoe vaak zou mijn wijsvinger
op een lichtknop hebben gedrukt?…
Moegeleerd stapt de scholier
door zijn slaapkamer heen en weer
met gespannen kloppend voorhoofd
de helle lamp slaat hem gade
als een tergend waarzeggersoog
druk op de lichtknop
gehuld in wezenloos duister
bewaart het beddenlaken
klamme vrees voor morgen
wanneer tartend papier zwaait
de verlopen blokker
-reeds bewustzijn verliezend-…
178
Bezig met laden