60 resultaten.
Dansende slang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zijn is het bezweren van de leegte
die het wekken van de dansende slang belooft
het leven dat geen tijd kent, slechts beweging draagt
wervelt tot de strelende zinnen van het binnen
vandaar begint het ontginnen van de toortsen van verlangens
slechts getuigen zijn zij, afspiegelingen van het grote inferno
tot het laatste uur van het laatste…
Voor de chaos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 niemand kent de noorderzon
waar de fluittoon galmt en droomt
uit de trilling spoort het licht
door de dalen van gebergten
iemand wekt de taak der taken
om de wereld neer te leggen
water vuur en aarde buigen
om elkaar en strijken tijd
toen er brak een zwaar gelaat
door elementen die het zwart
van de zon met woorden weefden
en een straal…
Kasteelzand
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 261 Er is een drempel die verzakt is tot een kloof
een berg die een kuil wil zijn
een strand dat uit het water rijst
geef maar een schelp voor de zee
een hand om het zand te lichten
een zandklont om de kloof te dichten
bouw maar een zandkasteel in de lucht
of spoel de muren en de trappen glad
tot de kloven elkaar langs het water ontmoeten…
Vergeten boek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 217 Als een blad valt van een vergeten boek
en de kamer bewaart de vertelling in azijn
door zwart verbrand op een scharlaken rust
bezoedeling in perkament van geschreven pijn
door een tafel gedragen, de kaften gekust
zijn we slechts gewapend met een bladwijzer
het ijzer met handen breekt door de middelmaat
in stukken geleefd en doorzeefd met verleden…
He toog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 167 Door de vale lens van ratio rimpelt
een levende reflectie
het bewustzijn van een landschap
in adagio
door het oog van de vulkaan
keert materie zich naar buiten
er is geen regen die vertroebelt
of overspoelt
slechts de ruimte is omarmd
door de ogen van weerspiegeling
de zin van het doorgronden
wordt overstemd door zuiver stilte
essentie…
Gaza's lot
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 451 Uit azuurstof blauw gedragen vogels
dalen helvuurbollen in fosforsneeuw
scherp geslepen wapens van de hebreeuw
smelten moordend traag, wreder dan kogels
zandstrook in rokend beton bedolven
draagt de druppels van een verloren volk
lekkend over land, doorkliefd met een dolk
geen strijder stopt, zij sterven in golven
vrijheid is in de tunnels…
Schaatswinter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Schrale stille lucht
vorstwit landschap krimpt ineen
krakend water draagt
geslepen schoenen
ijzer krast de groevenpret
onder windjassen
donzen gedachten
aan de grote elf dromen
van een koude start…
Naar binnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 203 Ben ik zeker van het leven
zeker van mijn hier en nu zijn
zonder twijfel in het brein
om mijn omgeving te beleven
het ontwaken als een schot
verbreekt de sluier van de waan
onthult de waarheid in een traan
onttrekt de nevel van mijn lot
fakkels van verbinding zijn ontstoken
en met de wereld zoals die bestond
is voor eeuwig het contact…
Spiegelschrift
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 179 We kijken in het spiegelschrift
waar geen waarheden staan
het wakkert aan de geestesdrift
vet onderstreept met rode stift
waarheen de weg zal gaan
het leven schrijft de nieuwe dag
we horen het verhaal
verstoten door de arguslach
begraven we ons oud gedrag
en queesten voor de graal
we geven alle hoop het licht
maar eenzaamheid verblindt…
Wereldvreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 311 We verdringen de pijn
we draaien ons om
de mens achter glas
doet weer eens dom
we leven in rijkdom
door slijk der aarde
aanschouwend het alter ego
dat flets naar de tv staarde
ze kleuren in zwart-wit
resoneren de lieve klanken
gelukkig met primitieve
speeltjes en houten planken
de wereld achter de glazen sluier
verhult de waarheid…
Twee-eenheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 177 Verstoord in de mist van een lichte lagune
looft een jongere zelf zichzelf
in leven zonder zenuwknopen
hij schijnt zijn hoop met de kracht van de nacht
doornen zijn vurig aangestoken
onder een glooiend oppervlak
klank verzonken in baden lood
rood verloopt in groeiende macht
dierbaar zijn nochtans de vogelvluchten
met tranende wangen in…
In zicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 384 Zingend in mijn hoofd
mag ik de tijd vooruit bewegen
de symfonie draagt verder
tot het einde van de horizon
waar de heuvels hoge noten
blazen met euforie en klank
de koren groene velden stuiven
en de regen in een bariton valt
het licht blinkt uit in alle kleuren
door de zuurstofstaven heen
levende larven van de lucht
slurpen de grijze…
Weergodin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 316 Haar warme hart gaat ons verlaten
koude lucht ontneemt haar adem
een witte deken om haar huid
trotseert de kou
zoals mijn lichtgebrek en de klok
die bevroren achteruit loopt
ik hoop
dat ze haar deken uitschudt
me dompelt in decembermaanden
kan iemand ervoor zorgen
dat zij niet meer zal verdrinken
door valse warmte in verdriet
als…
Definitief
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 862 Zo vele keren in mijn leven
heb ik steeds gezwaaid naar jou
omdat ik zeker weten zou
dat jij voor eeuwig werd verdreven
telkens weer als je beloofde
dat mijn verdriet niet nodig was
de angst van mijn gezicht aflas
dat iemand jou van mij beroofde
doofde ik mijn weemoedzang
en volgde stil de weg met jou
de lasten dragend, vol van trouw…
Macht van de zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 354 Waar ik ook ben
de zee roept in rust
overal voel ik
dat zij mij kust
de wind over stranden
schuurt de hemel rood
schelpen vol ervaring
leggen gedachten bloot
waar ik ook ga
de zee lacht in tranen
overal zie ik
huilende heuvels in banen
de branding verleidt
voor wie het ruisen hoort
dansende lichtbundels
van stuur- naar bakboord…
Levenslijn
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 500 zachtjes omsluit je mijn hand
fluistert me terug in dat
wat ooit gebeurde
de wereld verstilt, de tijd laat los
de gevleugelde zingt
een tinteling in mijn hoofd
hij leidt de tocht naar teloorgang
zwarte kraaien
dragen mijn schouders, hun schaduw
wijst het brandpunt
waaruit de sluier het vuur spuwt
waar ik verdronken water draag…
Hemelwenen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 376 Plompverlegen in de regen
overstromen smalle stegen
vloeit het water over stenen
op een ritmisch hemelwenen
gevallen regen glijdt verlegen
door mos en zand, gelijk een zegen
naar de delta iets ten westen
langs verdwaald grind en snoeiresten
diep verborgen in de grond
waar verbeelding plots ontstond
raakt de modderpoel versteend
als de…
We rijden samen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 786 een dreigend zwaard verheven, stil
de drager schijnt zijn schaduw in nijd
gevangen strijdlust, zo scherp en kil
bedruipt de plek als snerpend krijt
zijn metgezel staat onbewogen
die hem verbindt met vaste grond
zonder angst, vol mededogen
vriendelijk briesend, manen blond
wie is hij, vraagt mijn loden brein
dan heft hij hoog zijn zwaard…
Ontheffing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 Het heft in eigen hand genomen
hefboom der verhevenen
de heffing van de hefbaarheid
zal heftig onderhevig zijn
aan hevige onthevendheid
verheven boven heffenden
zij heffen de verhevenen
ontheffing van de heffenden…
Droom zacht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 334 Droom zacht
van het leven waarin je
vruchten aanraakt zonder
stuk te maken
appels plukt van de bomen
hun wortels
niemand, nee niemand
verwoest de geoogste velden
verregent het gedroogde gras
verdort het vruchtbare landgoed
het zwaard past de hand
iedereen wacht
verlaat de droom door
de deur van werkelijkheid
het gordijn van de…
Déjà vu
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 217 De nevel rest te dalen
terwijl de eerste zonnestralen
koperen luchten verteren
vol lichte kleuren smeren
ik loop vooruit, ben hier, was daar
tijd en ruimte lopen zo raar
ik verplaats in de ruimte, de tijd
die wegtikt in het niets zonder spijt
herinner de ruimte
herinner de tijd
déjà vu kom tot leven
dit moment is verheven
de nevel…
Wie verdient het
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 4.892 Om omarmd te worden
gezuiverd te worden
weer heel te zijn
vervuld te zijn
los van de tijd
verlost van de spijt
de liefde te geven
in wijsheid te leven
het is niet gewoon
het lijkt soms een droom
dat zij er toch zijn
en altijd dichtbij zijn
dan bekruipt me de gedachte
starend door een traan
ik moet in een vorig leven
iets bijzonder…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 De tijd tikt in sluimerstand
dromen strelen de lakens
met zandgestrooide zang
mijn geest in een baan
om de aarde
nu terug de dampkring in
de psyche keert
zich om
onder wordt boven
zoals de onwetendheid
bewustwording
in haar greep houdt
strekken armen zich
uit in onmetelijke ruimte
verdwenen is de greep
vrijheid in twee werelden…
Ommekeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 743 Uitersten, ver of dichtbij
laten alles in het midden
zo ontstaat de mistvallei
waar stil de wijze uilen bidden
de duisternis gebruiken zij
om plooien in het licht te vinden
wild zigzaggen zij door tijd
waar al die helder zien verblinden
het verleden van de spijt
zal heden met berouw verslinden
pas wanneer de klok gaat preken
en de kerk…
Bezetenen
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 360 Een vruchtbaar zacht weidegroen landgoed
in liefde verpand aan veel harten
speelde een eenling veel parten
die sprak zonder vriendelijke groet
hij omheinde de wei
en zijn boze tong zei
dit hier is van mij
de menigte raakte confuus en verstoord
besloot toch een beetje verbolgen
“we zullen uw voorbeeld maar volgen”
palen ze werden de grond…
Interne dialoog
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 171 Geïnspireerd door denderende
vleugeltreinen vol gedachtensporen
probeer ik alles in luchtledigheid te horen
getetter valt te pletter
ik blaas bellen vol gesprekken
achter taalrijke spraakdranghekken
zij vormen de auditieve voetsporen
van droomresiduen ooit geboren
in een fatale morgana
rimpelend in doorzichtige brei
maar eenmaal dichterbij…
Elfje: geen zoete koekjes
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 389 bitter
de koekjes
van eigen deeg
zal ik ervan eten
leerzaam…
Nieuwe wereld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 407 Verdrijf het licht, sprak een stem
tot Hem
en de zon versteende
straalde in zacht zilver
tussen vonken
die het vuur doofden
verstil het leven, sprak een stem
tot Hem
en het leven vond haar rust
geborgen in met huid
beklede ogen, even donker
als daarbuiten
met dromen over sterren en de maan
in een wreed ogenblik
verzwolgen door…
Mijn ruïne
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 340 In de ruïnes van mijn bestaan
verstikt tussen gangen en muren
waar geen adem gaat, in of uit
heb jij de schatten blootgelegd
ooit verborgen, onbedorven
zonder ooit in twijfel te verkeren
graven in het mulle zand
doorzien van pure bodem
jij, archeoloog zonder vrees
gewapend met de scherpe blik
steek je dwars door mijn hartvlees
mijn…
Dichter bij Pegasus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 198 Gelijk de trotse ziel ik ben
gedragen in een donker verleden
door lafheid die ik herken
voor driften, mij eigen
die ijdelheid ontstijgen
breinspinsels dwingen tot zwijgen
klim ik omhoog, bestijg de beugels
rijdend op de wind haar vleugels
neergestreken in stormen gelegen
geknield op lege bladzijden wegen
heb ik gebeden tot de woordenregen…