Netgedichten

netgedicht (nr. 22.507):

In zicht

Zingend in mijn hoofd
mag ik de tijd vooruit bewegen
de symfonie draagt verder
tot het einde van de horizon

waar de heuvels hoge noten
blazen met euforie en klank
de koren groene velden stuiven
en de regen in een bariton valt

het licht blinkt uit in alle kleuren
door de zuurstofstaven heen
levende larven van de lucht
slurpen de grijze wolken weg

de ruimte deint, golft en ademt
alsof een branding tot leven komt
herinneringen spoelen door het zand
een nieuw strand wordt geboren

ik sta in het midden
een kristallen blik ontneemt
mijn zicht op eerder falen
een peiler draait zijn licht

schijnt naar de verte
op de schepen die daar varen
waar de toekomst wacht
helder in het zicht