Netgedichten

netgedicht (nr. 21.090):

Ontwaken

De tijd tikt in sluimerstand
dromen strelen de lakens
met zandgestrooide zang

mijn geest in een baan
om de aarde
nu terug de dampkring in

de psyche keert
zich om
onder wordt boven

zoals de onwetendheid
bewustwording
in haar greep houdt

strekken armen zich
uit in onmetelijke ruimte
verdwenen is de greep

vrijheid in twee werelden
de uiterste punten
raken elkaar in oneindigheid

daar te komen
daar kan ik nu
enkel van dromen