Netgedichten

netgedicht (nr. 25.062):

Voor de chaos

niemand kent de noorderzon
waar de fluittoon galmt en droomt
uit de trilling spoort het licht
door de dalen van gebergten

iemand wekt de taak der taken
om de wereld neer te leggen
water vuur en aarde buigen
om elkaar en strijken tijd

toen er brak een zwaar gelaat
door elementen die het zwart
van de zon met woorden weefden
en een straal viel door het licht

over velden tot in de verte
waar men wachtte tot de stem
elke flinter van verlangen
onderschreef tot in oneindigheid