Netgedichten

netgedicht (nr. 21.899):

Hemelwenen

Plompverlegen in de regen
overstromen smalle stegen
vloeit het water over stenen
op een ritmisch hemelwenen

gevallen regen glijdt verlegen
door mos en zand, gelijk een zegen
naar de delta iets ten westen
langs verdwaald grind en snoeiresten

diep verborgen in de grond
waar verbeelding plots ontstond
raakt de modderpoel versteend
als de hemel niet meer weent

in de nevels vol tumult
die in dagen zijn gehuld
is de tijd oprecht gevangen
heeft de ruimte lange gangen

maar wanneer de nevels stijgen
die tot grote hoogten neigen
zal de hemel weer gaan wenen
en is de droogte snel verdwenen