nu haar handen niet meer strelend
langs zijn ongeschoren wangen gaan
en de randen van zijn nagels
rouwen om een kommervol bestaan
leegt hij flessen, vult hij glazen
drinkt hij kringen op het hout
zoekt hij in het net naar mazen
in een zee van vochtig zout
drijft hij kansloos met de stroom mee
naar de rand van zijn bestaan
waar zijn grenzeloze…
De nacht ademt het licht
van de maanzee
En met zachte stem
zingt de eenzame dichter
zijn weemoed uit
Voor geen god
geen schoonheid
die danst tussen de heuvels
maar voor haar schrijft hij
zijn woorden
Verder dan de engelen
verder dan de rand
van de leegte
zoekt hij haar ogen
En de wind van verlangen
fluistert :
Ras komt de dageraad…
Ik spiegel mijzelf in het glanzende wad,
dat mijn nachtgezicht golvend weerkaatst,
dat zout en zacht, vruchtbaar, zinderend,
zandkorrels doet neerdalen op mijn tong,
'Een wit golvend linnen omhult de gestalte
van de maangodin, die zo vruchtbaar is
dat zelfs de zee het graan laat groeien,
bloeien en waaien, en vogels terugroept
vanuit verre…
De zwarte eenhoorn is hebzuchtig
de zwarte eenhoorn is ongeduldig
de zwarte eenhoorn is onbegrepen
en aangezien voor een geest
of een symbool
Ze werd gegrepen
en meegenomen door een koud land
waar mist spotprenten schilderde
van mijn woede
Niet op haar schoot rust de hoorn
maar diep in haar maanzee
waar hij groeit
De zwarte eenhoorn is…
1.304
Bezig met laden