inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.702):

Maanzee

Ik spiegel mijzelf in het glanzende wad,
dat mijn nachtgezicht golvend weerkaatst,
dat zout en zacht, vruchtbaar, zinderend,
zandkorrels doet neerdalen op mijn tong,

'Een wit golvend linnen omhult de gestalte
van de maangodin, die zo vruchtbaar is
dat zelfs de zee het graan laat groeien,
bloeien en waaien, en vogels terugroept
vanuit verre en onbekende streken'

Intens verlang ik naar het eerste kwartier,
nee, kleiner dan een kwart nog verlang ik,
ik wil me verbergen, voor eeuwig verbergen,
niet, nooit meer zichtbaar zijn, dat wil ik,
want is dit mijn zee, toch? Dit is de zee!

Silhouetten verscherpen jagende wolken,
krachtig fluisterlicht, onuitgesproken,
breekt elke stem, breekt zoute woorden,
dit is de zee toch? Dit is de waanzee.

Schrijver: Tjoke, 29 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 245

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gurien Kwantes
Datum:
4 november 2010
Email:
teckeltjeshotmail.com
Prachtig verwoord. De zinnen,die je in dit gedicht hebt geschreven,zijn een streling voor het oog.
Naam:
pama
Datum:
30 oktober 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Wanneer wordt het eb en mag het dan iets minder zijn? Toch een mooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)