met
een foto van hem vallen
voor etalages van Louis Vuitton
zie hem gaan door het land
langs wuivend riet, trots
met al zijn werk nog bij hem
onvermoeibaar, in de golven
waar de mantelmeeuwen
het zwart op hun vleugels
uitslaan, soms even verdwijnen
achter de slapende golven…
beschrijft hij de potentie van het niets
in raadselachtige teksten
in eigen context overzie ik hier
mijn ongerepte koninkrijk van leegte
een diepe inham aan zee
met een droogvallend kelpveld bij eb
kaal grasland op de schaars begraasde heuvels
en in een verre verte bergen
die in een regenwaas verscholen zijn
het geluid van een mantelmeeuw…
dingen konden al het zilt verzoeten
Waardoor hij veel te vaak werd overmand
Beschonken als de meeste vissers waren
-Na terugkeer met een moddervette vangst -
Waren platvloersheden niet van de lucht
Hij gruwde van haaibaai, dorp en barbaren
Voor escalatie was hij dan het bangst
En vastgenageld sloeg hij op de vlucht
Geholpen door een grote mantelmeeuw…
wandel de wind in
Zo verlaat ik mijn jaloezie
Maar ook een hoop van anderen
Groeten naar de hond die ik passeerde is iets wat ik niet kon en kan
Hij is van aard zichzelf
Ik loop over een pad
Waar vrouwen vroeger hun rug niet keerde naar de zee
Ze keken met de storm mee
Ik had trek gekregen met nog de
zeereep voor mijn kiezen
Een mantelmeeuw…
966
Bezig met laden