De melkmeid van z'n dromen
laat hem slechts kort genieten.
Slechts even mag-ie komen
aan één van beide tieten.
Dan weert de griet de herder.
Het zit de vent niet mee.
Hij vraagt: 'Mag ik niet verder?
Waarom heb jij er twee?'
Het antwoord van de griet
staat hem maar matig aan.
Ze zegt: 'Er is een tiet
van koom'n en van gaan.'…
De melkmeid schikt haar hoofddoek net,
En wacht met ongeduld de komst van hare vrijer.
De stad, het woelen moe,
Sluit, angstig voor gevaren
Die in 't bedrieglijk duister waren,
Haar logge poorten, en elk huis zijn deuren toe.
Voort biên de heuse bedden
De matte werkliên rust.…
gedenk Uw Heer, gedenk Zijn Dood
wikkel het moede lijf in rouw en passend boetekleed
aanvaard de zware tocht naar Huis
dwaal nimmer af, negeer
de lokroep van de bandeloze vrijheid
doch tors opnieuw en zonder ommekeer
Uw daag'lijks Kruis
..en verder trekken zij
het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen
de hoeder en de danser
de melkmeid…