Netgedichten

netgedicht (nr. 19.153):

woensdag asdag

as
is zij de vale wade verhullend veile waar
die echter lonkt en lacht en
wulps verleidt tot scandaleuze pronk en praal

as
kerft zich een wraakgierig spoor van derf in
verwrongen maskers van papier-maché waarin
gestolde ogen schuilgaan voor de kille glans van
naakt ontwaken in een vreugdeloos bestaan

as
bezoedelt de guirlande van drie dolle dagen
waar jonkers, juffers, schuinsmarcheerders huizen
in een knellend jak van tijdelijk vermaak
notabelen, vermetel hossend in hun malse pantser
brallend van geleende wereld
onopvallend de dorpsgek in zijn oude Janusjas

as
bestuift nochtans beschilderd vel
in later dagen schraal
- een weggeboende schandvlek -
de konen blank, de zatte kop ontbloot

voorbij
uren gedrenkt in dwaze kolder
verloren nijgt de danser nu zijn tollend hoofd
ontdaan van narrenkap en schelle rinkelbel
- vertrouwd gezelschap -
verbannen naar de uithoek van een zolder
ondankbaar blekend op een bed van warrig pluis

daal neder! gedenk Uw Heer, gedenk Zijn Dood
wikkel het moede lijf in rouw en passend boetekleed
aanvaard de zware tocht naar Huis
dwaal nimmer af, negeer
de lokroep van de bandeloze vrijheid
doch tors opnieuw en zonder ommekeer
Uw daag'lijks Kruis

..en verder trekken zij
het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen
de hoeder en de danser
de melkmeid met haar verse lief
de schaarse maagd
ontwerpt zich een kostuum gewaagder
dan in eerder jaren
berekent sluw haar kansen in een later carnaval
prille meiskes
in doorschijnend mauve onschuld
vlokjes as koket in strooien haren
scharen zich aaneen, een tere rei
en zingen wiegend zacht een laatst verhit gemoed
gewillig tot bedaren