novemberrozen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 
333
333ik breng de avond door
met een trein in mijn hoofd
tijd is op dit moment
geen beweging
zwarte inkt aait mensen
om me heen, er is zoveel pijn gebleven
alsof ze nog wachten
op iets dat er al is maar dat ze niet
kunnen verstaan
ooit zaten ze samen in een kamer
in het nachtlicht
zoals ik
was de stilte genoeg
om te huilen…
Bezig met laden