Alle inzendingen over oker

Het werd een ritmische spel op het linnen die de golven zingen liet in het getij van eb en vloed, je had al gewonnen voor je was begonnen, passie verpakt in felste tinten en het luiste oker die zich om je vinger draait, je gebruikt beider handen in de perceptie van je karakter een rusteloze signatuur bespeelt het zachtste dons…

Kralen diep verzonken in geschrokken open staren achter kronkelde stronken waar `t even leek te kraken een ohooh lijkt je vonkelende lachje aan te raken het geluk nog net te zwanger om al in paniek te baren Wangen blijven bollen maar het kan niet echt meer smaken bitt`re sijpelsappen rollen ontkrullen lokken oker haren snappen bos bewust van…

wachten opa`s oude mono radio de lampen werken maar missen energie vergeelde toetsen wachten geduldig op contact en ik wacht terwijl haar beeld zo helder staat naast hem binnen handbereik zacht rustend op warm rood perzisch tapijt nostalgie gevoel nog één keer die tijd luisteren en laten de boel glimmende notenhouten kast het goud oker…

Opsnuivend de geur van 't herfstig kleurenbos worden mijn ogen verwend door goud, oker, bruin en geel, met natuurpenseel aangebracht waardoor zomergroen omtoverde naar herfstkleedpracht.…

Je denkt dat hij zijn gezicht heeft verloren, maar ieder jaar heeft hij zich herschminkt met het lieflijke ruisen rood en bruin en oker van het krentenboompje, de bolle struik waarachter het kermen schuilt, het jammeren, stilletjes, zodat de mensen zeggen: kijk toch hoe mooi. Angor van toekomst.…

Er kwam groen en geel, blauw en paars, rood en grijs zwart en oker, er kwamen wolken, volken, er kwam meer steeds maar meer er ontstonden steden, landen de aarde was een feit Het grote niets was voor altijd zoek, zeg maar kwijt en met de volken kregen we ziektes, oorlogen, narigheid en liefde we kregen van alles wat na dat grote niets, maar:…

Cabanes eind oktober – grijs bruin oker groen Een door nevels van vuurtjes versluierd seizoen Waar de roofvogel langzaam haar spied-rondjes draait De barmhartige zon alle herfsttinten aait De winterslaap nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn…

ledematen opwaarts naar de almacht van het kruis, marionet als schamel figurant in een vervlogen schimmenspel gebogen silhouet gevangen in de nagalm van verstomd applaus roofdier in het ontworteld woud van een geketend lichaam, jaagt de gekooide ziel bezeten prooi en late lusten na schemer, gefilterd door de meeldauw der vermolmde bomen plooit okeren…

buiten op het gebetonneerd gebladerte rusten nog de naamloze resten van het misgunde: als kralen rijg ik de okeren tekens van de schande aan het snoer van mijn zang, haar kronkelen vereeuwigt ter plaatse de openbaring.…