Roerige nacht
Van m’n ziel
Wijzers geven zacht
Hun draai aan ’t wiel
Perpetuum mobile van hetgeen
In stilte wacht
Weer verdwijnt
Keer op keer verschijnt
In een zilte traan, de kilte lacht
Zonder overtuiging, zonder macht
Na veel vijven en zessen steeds een stuk
Door groei van innerlijke krachten
Na een val op de been
Dure lessen, onterecht…
Een stilzwijgend, ijdel perpetuum mobile, wijdverbreid in het celeste licht van ijlheid, van de ‘wak’ op de tak springend, maar het onomatopee sprekend van immer weerkerende leeë stilte,
vol witte kilte.
--------------------------------------------------
april 2005 - week van de amateurkunstenaar…
Wie brengt de sterren naar beneden
en keert mijn ziel weer richting heden
De vrouw, de dichter of de duivel
quaestor van verloren stemmen
Wie kan dit perpetuum remmen
en mijn wilde paarden temmen?…
106
Bezig met laden