Netgedichten

netgedicht (nr. 24.010):

Roerige nacht

Roerige nacht
Van m’n ziel
Wijzers geven zacht
Hun draai aan ’t wiel
Perpetuum mobile van hetgeen
In stilte wacht
Weer verdwijnt
Keer op keer verschijnt
In een zilte traan, de kilte lacht
Zonder overtuiging, zonder macht
Na veel vijven en zessen steeds een stuk
Door groei van innerlijke krachten
Na een val op de been
Dure lessen, onterecht gevoel van geluk
De pracht in eenheid van gedachten
Waar even een zonnetje op scheen
Immer uitvoerig behoedzaam gebracht
Soms misplaatst verdacht
Dat door de jaren heen
Op haar plaatsje viel
Om dan te ontwaken met een ruk
Het is nog niet af alleen
’N silhouet, nog maar net uitgelijnd
De puzzel van m’n ziel
’N pirouette van seconden tikt zacht
Wat wacht is nog een roerige nacht.