Netgedichten

netgedicht (nr. 24.010):

Tweeslachtig

De dichter verwekt de tekst in stilte,
verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt
zich met het vrouwelijke, verdekt in alle
muzen, hij zingt het voort, belooft haar
trouw, verkent de verrukking van haar schoot
en lendenen, verdubbelt de hartslag, de
uitputting nabij, door kansen die ze hem
bood, zonder berouw en altijd vrij.
Vervloekt onomwonden de schrijnende
onrust in de vruchtloze morgenstonden
of bij de schater van een ironische maan, als
wat geen vorm of toon had gevonden, z’n
eigen weg zal zoeken, ver bij hem vandaan,
komen beide seksen, dicht bij hem te staan,
dan wordt geluk hem niet ontnomen, dat
is de ware poëzie uit één stuk.