twijfel als beul
van de zekerheid
de vlucht naar buiten
als eeuwig excuus
om te ontsnappen
aan de reis naar binnen
waarom toch alles rationaliseren
de momenten willen verklaren
als dat alleen
maar afleidt
van het gevoel
van overgave
aan het nu…
je hongerde de
eerste twijfels uit
en dorstte naar
echt voelen
kosmisch woelen
in een kille maan
zon moet blind de
warmte gedogen
het onbewogen
rationaliseren
van het rood in en
ver voorbij de dood
maar je komt
je maagdzijn
herontdekken
leven voor het eerst
ik wacht met
een handvol licht
op beelden
voor morgen…
Als ik wakker ben
Kan ik je uit m’n gedachten weren
Rationaliseren
Maar als ik slaap
Dan lukt dat niet
Dan kom je binnen
In m’n dromen
Zonder dat ik er om vraag
Maar ik ontvang je
Met open armen
Het lijkt weer goed
Tussen ons te komen
Ik ben
Weer verliefd
Dan word ik wakker
Ervaar opnieuw de pijn
Van jou niet meer te hebben…
Als niets meer te verklaren is
Als pijn te groot is om te rationaliseren
Als er dingen gebeuren die volkomen zinloos lijken
Als je denkt het leven is geen doorkomen aan
Dan is het tijd voor overgave
Overgave aan het Universum
Geloven dat er voor je gezorgd wordt
Geloven dat je die onzichtbare steun krijgt
Die er voor ieder van ons is
Die steun…
We voelen steeds minder en minder
we rationaliseren meer en meer
we glimlachen steeds minder
we bezeren ons keer op keer
Maar door middagje muziekgevoel
van het Goddelijk koor 'Amphion'
laten we even de boel de boel
want emotie draait de ratio om
Door de klanken van piano en koor
gaat ons gevoel weer weken voor!…
In 't multiraciale Brussel
van gescheiden werelden
gaf Frans schijnbaar zonder moeite
zijn gedachten formulerend
het concept der EU-machten
steeds maar rationaliserend,
standpunten constant bezwerend,
pauzeloos argumenterend.…