Alle inzendingen over refrijn

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

Zomer duurt een maand, herfst kent vele jaren, een winter duurt een eeuw, sleur vertokkelt zich in schijn, onderdrukking van een geeuw na het strelen van de snaren gaat het seizoen weer verharen, refrijn laat zich niet bezingen in de roerige staart van Maart, is de toekomst niet te ringen.…

De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield? 't Is nu te laat; de kist gesloten. Wat heeft mij jarenlang bezield? De kist zakt langzaam in de aarde en op 't zwartgerande lint lees ik wat ik had moeten zeggen: "tot ziens mama, je dierbaar kind".…