Mijn godenlach is weggemaakt
door een lawine van kwaadheid
die jij over mij heen stortte,
in één klap heb je onze hemel
het graf in geholpen, bespuugd
en driftig aangestampt alsof ik
er nog uit zou kunnen klimmen
na zoveel geraffineerd doodgraven.
Toch lig ik hier in mijn kist nog
wat na te hijgen, de ademnood wordt
alsmaar groter, het…
Zoveel eenzame nachten
dwalen we langs het zwarte water
met onze gedachten aan een verdwenen geliefde
nog zie ik je gaan in een droevige boot
aarzelend met je roeispanen en net zo
verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet ik nog geloven in een rozensprookje
en wie betwijfelt…
ik mis je lach
en het praten tot ’s avonds laat.
ik mis het stiekeme verdriet
als jij elke keer weer weggaat.
ik mis de geur van noodles
die je op mijn trui achterliet.
ik mis het samen lachen,
nu is het alleen maar verdriet.
Ik mis je verhalen
over familie en over het leven
En stiekem hoopte ik
dat wij samen een toekomst zouden beleven…
228
Bezig met laden