inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.930):

Mijn godenlach is weg

Mijn godenlach is weggemaakt
door een lawine van kwaadheid
die jij over mij heen stortte,
in één klap heb je onze hemel
het graf in geholpen, bespuugd
en driftig aangestampt alsof ik
er nog uit zou kunnen klimmen
na zoveel geraffineerd doodgraven.

Toch lig ik hier in mijn kist nog
wat na te hijgen, de ademnood wordt
alsmaar groter, het zwart zoent de
tranen, die continu stromen, ondanks
dit onterechte verraad spreek ik je
naam, Mirjam, tot mijn laatste adem
heel liefdevol uit, voel je lijden
zo diep in mijzelf, draag je met me
mee tot God me weer doet lachen in

het hiernamaals met jou weer nabij.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 januari 2011


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 228

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lijda
Datum:
8 januari 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
knap zoals je de boosheid verwoord,maar" het lijden diep in mezelf "vind ik heel mooi gevonden

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)