In onze zoektocht naar elkander
blijven wij volstrekt onvindbaar
als ik de weg naar jou verander
verdwijn je met een loos gebaar
vergeefse stappen in mijn richting
maken elke verwachting dood
dit ruiterpad zonder verlichting
snakt naar een liefdevolle schoot
ons blauwe bloed is jong van adel
en eeuwig voor elkaar bestemd
verschuif mij…
Het blijft nog stil op het ruiterpad
wie rijdt er nou onderdoor stortregen?
geen prins op het witte paard!
wellicht komt je hem elders tegen
of is het eerst even afwachten
tot zijn scepter zich transformeert
in de bekende boven gekrulde staf
en zijn uiterst fameuze witte baard?…
de laatste scherven van geluk
gelijmd met deeltjes geduld
niet voor lang want het ruiterpad is
leeg van paarden en vol van wind
het halssnoer hangt van nek naar stuit
voeg daartoe iets van specie of cement
roer de dagen door de weken
en zie, de ziel zal breken
het licht zondert de schaduw
ver vanaf mijn reikwijdte, draagt
de molensteen…
Kom mee naar buiten, zegt Nico
de Haan
En laat je pan- en herdersfluit
maar staan
Doch toonkunstschrijver Olivier
Messiaen
Zou met z'n patefóón naar buiten
gaan
Als vogelaar, voor één der
laureaten
Al was hij Edith Piaf en
Patachou
Jacques Brel en Yves Montand nog lang niet moe
Hij luisterde, in 't vroege ochtenduur
Naar vogelzang…
510
Bezig met laden