van ’t geduld word ik zienderogen
ouder van andere ouders die me staan
ouder worden uit aanblik 'krijg
ik de gnuivende knipogen
ze doet alsof ze mijn zon is
draait me een paar miljard
lichtjaar om haar vinger
ze zet een dansje in draallalaa
draallalaa, draal en draalt
tot het zadel van mijn bakfiets afzakt
lankmoedig bekneld in mijn schoenen…
Beste mensen, ik erken dat de reparatie van de schoolpoort niet mee zat,
de ingang werd afgesloten, het kostte 300 duizend euro meer dan geschat,
de werken duurden anderhalf jaar, tot m'n spijt,
maar alles is nu in orde, behalve 'n futiliteit :
binnenkort gaat de straat 6 maanden dicht voor de aanleg van een zebrapad ...…
de schoolpoort spuwt zijn vloed
in joelzang door de straten
vakantie tegemoet
uitbundig, uitgelaten
een meisje dat verteerd
nog slentert door de gangen
hoopt nog een laatste keer
van hem een blik te vangen
zijn lege taalleerklas
een wagen sluit en start
zij drukt zich tegen ’t glas
met tranen in het hart ...
Adieu mijnheer !…
ooit kon mijn vader toch nog alles
aan, vond hij ook zonder ons de weg
terug, moesten onze kinderen gewoon
bij de schoolpoort worden opgehaald
en dan was iedereen weer veilig
thuis: de wereld had nog snijpunten
maar intussen lijkt het aantal dimensies
toegenomen, is de controle ons ontglipt
strijken kinderen willekeurig neer
in Helsinki…
En om vier uur stond aan de schoolpoort
de jongen die gedurfd had je te kussen.
En alles over winden die plots opstaken,
schepen die uit hun koers raakten
werd in een boekentas gestoken weggeschoven
om de armen vrij te hebben en lichthartig
om hem heen te slaan.…
Pas wanneer we de schoolpoort bereiken
spuw ik de harde gladde pitten uit.
Mijn zoontje roept: 'Dag vader!'
van in de hal en slaat de deur reeds toe.
Hij rept zich naar de bushalte
waar een joelende bende wacht.
Ik vraag mijn vrouw:
'Vergat je de kersen niet
in zijn brooddoosje?'
Zij zegt verwonderd:
'Kersen in december?…
313
Bezig met laden